Roparun 2015 – Start

Waar zal ik beginnen? Een bijzonder onbeschrijfelijk gevoel overheerst. De Roparun heeft echt al mijn verwachtingen overtroffen. Het was zwaarder dan ik had verwacht, nog mooier dan ik me had voorgesteld. Dieptepunten werden hoogtepunten. Het gevoel dat we als team, en ook met alle andere teams, samen één waren. Geen uitdaging te groot, geen pijn die ons deed stoppen. Running (for) Heroes: acht lopers, vier fietsers, twee chauffeurs, twee wegwijzers en drie basiskamp-helden. WE DID IT. Een terugblik, van start tot finish. Van Parijs naar Rotterdam. Ruim 500km in 48uur. Te beginnen bij het begin.

Zaterdagochtend 23-05-2015. Om 5.00u gaat de wekker, om 6.00u geven we gas. Op naar de start van de Roparun in Parijs. Onderweg komen we al snel tot de ontdekking dat we niet de enige zijn die (heel) vroeg zijn vertrokken. Langzaam vult de snelweg zich met steeds meer busjes (en zelfs hele touring bussen & vrachtwagens!) van teams die mee doen aan de Roparun. Iedereen zwaait naar elkaar en we voelen daarmee met elke kilometer die we dichterbij Parijs komen ons enthousiasme stijgen. In ons team is er maar een persoon die de Roparun al eens heeft gelopen en hij herkent direct de samenhorigheid. Voor vele van ons is deze ervaring dus nieuw, maar we kunnen niet anders dan ons erin thuis voelen. Het wordt niet de uitdaging die wij als team aangaan, het is het gezamenlijk volbrengen van dat ene (goede) doel. En dat voel je.

In Parijs aangekomen mogen we op een enorm groot veld ons busje bus neerzetten. We stappen uit en hebben nog ruim 2u te gaan tot de start. We relaxen in het zonnetje, we eten pasta die de vrijwilligers van de Roparun voor elke deelnemer heeft gemaakt en we bereidden de laatste dingen voor. Waar de minuten tot de start langzaam wegtikken, nemen de zenuwen langzaam aan toe. Nog even een start foto, voor we in de rij mogen aansluiten. Elk team heeft namelijk zijn eigen tijd om te starten. Dit is bepaald door de organisatie op basis van verwachte (loop)snelheid, zodat alle team ongeveer tegelijkertijd in Rotterdam aankomen.

Ons team Running (for) Heroes mocht om 15.30u van start, samen met nog drie teams. De start zelf was niet heel massaal, maar wel een groot feest. Harde muziek, enthousiaste vrijwilligers en zenuwachtige lopers & fietsers everywhere geven een boost aan energie. Ook hier was de samenhorigheid weer heel intens. De Roparun heeft geen wedstrijdelement in zich, je gaat samen op naar Rotterdam.

Ik had de eer van ons team om te mogen starten met hardlopen. De eerste paar meter werd ik toegejuicht door mijn teamies en al snel voegden de twee andere lopers zich op de fiets naast me. Ik heb al veel start momenten van hardloopevenementen mee gemaakt, maar het starten van zo’n grote estafette-run nog nooit. Met name het idee dat er ruim 500km voor je ligt die je als team non-stop gaat “bewandelen” binnen 48u, maakt het bijzonder.

Mijn team (team 1) legde de eerste 50km van de Roparun af. Vervolgens tikten we team 2 (in the middle of nowhere) aan die het de volgende uren van ons overnam, zodat wij wat rust konden pakken. Hierover binnenkort meer, want in een volgend verslag neem ik je mee in alle etappes. Om uiteindelijk te eindigen met het onder woorden brengen van de finish, de Coolsingel, een moment waar misschien wel geen woorden voor zijn.

Meer over de Roparun lees je hier:

• Roparun – Couting down: one week to go
• Roparun – Update qua voorbereidingen
• Let’s Roparun(ning)

Start foto’s bovenaan deze blogpost zijn van PhoToos.net – gemaakt door Robin Veldhuis. Overige foto’s zijn privébezit.